Zatoka Milford rozciągając się przez długość 20 kilometrów jest jednym z najpiękniejszych miejsc na ziemi. Znajduje się na Południowej wyspie Nowej Zelandii i odznacza się bardzo stromymi brzegami, co upodabnia ją do typowych fiordów. Zobacz, dlaczego warto wybrać się chociaż raz w życiu do tak odległego miejsca na ziemi.

Zatoka Milford została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako fragment narodowego parku Fiorland. Jako pozostałość po lodowcu odznacza się unikatową różnorodnością flory i fauny, ze względu na wymieszanie się wód słodkich i słonych, co czyni ja pół oceanem, pół jeziorem.

Nietypowe zwierzęta

W zatoce żyje ptak, który do 1947 roku był uznany za wymarły. Oficjalnie ostatnie osobniki tego niezwykłego ptaka wymarły w 1900 roku, gdy cztery osobniki zebrano w 1989 roku. Dopiero przypadkowe odkrycie podróżnika Geoffreya Orbella w 1948 roku sprawiło, ze świat dowiedział się o liczącej 300 osobników populacji. Obecnie wciąż jest zagrożony wyginięciem.

Wprawne oko może dojrzeć dość nietypową papugę kakapo, która żyje w podziemnych norach ze względu na niemożność latania. Wyglądem przypomina sowę. Obecnie na świecie żyje jedynie 125 osobników.

Piekielna pogoda

Zatoka Milford jest najbardziej daczowym miejscem na świcie. Roczne opady deszczu wynoszą tam nawet 7200 mm, podczas gdy w Polsce jest o jedynie 600 mm! Nie oznacza to jednak, że będąc tam jest się skazanym na deszcz. Pada tam często, ale nie na tyle, aby na zawsze przysłonić słońce. Statystyki mówią, że pada tam 200 dni w roku Przy odrobinie szczęści można trafić na pozostałe 165 słonecznych dni.

Miejsce odcięte od świata

W Milford znajduje się tylko jedna restauracja, dwa schroniska i punkt informacyjny. Nie ma również dostępu do Internetu, ponieważ nie zainstalowano żadnych nadajników telekomunikacyjnych. Zatoka Milford to także początek (lub koniec, w zależności jak patrzeć) najsławniejszego szlaku turystycznego na świecie – szlaku Milford, który ciągnie się przez ponad 53 kilometry i prowadzi aż do jeziora Te Anu. Szlak jest tak popularny, że konieczne było wprowadzenie limitów co do ilości turystów. Aby na niego wkroczyć, trzeba zapisać się nawet rok wcześniej.